Umetničko klizanje je nastalo sredinom 19. veka kada se izrađuju prve Halifaks klizaljke prvo od gvožđa pa posle i od čelika. Do tada su se ljudi klizali uz pomoć klizaljki napravljenih od drveta ili kostiju a u Evropi se najviše razvio u Holandiji koja, bogata kanalima, razvila ovaj stil kao brzi metod prevoznog sredstva preko zime. Ubrzo klizanje postaje deo rekreacije, zabave i na kraju sporta pa su ostali zapisi da su se još sredinom 18. veka organizovale trke u brzini koje su se kasnije proširile na druge zemlje kao što su Engleska, Škotska, Švedska, Norveška, Nemačka, Austrougarska i Rusija.
Iako se prvim klizačem umetničkom klizanja smatra Englez Robert Džouns koji je živeo u 18. veku i napisao knjigu o osnovnim figurama na ledu, za nastanak zvanične forme klizanja i stila zaslužan je američki klizač Džekson Hejnskoji je predstavio svoje slobodne i zadivljujuće tehnike sredinom 1860-ih. Uprkos popularnosti u Evropi, Hejnov „Internacionalni stil“ nije došao do Amerike sve do kasno posle njegove smrti.
Međunarodna klizačka organizacija je osnovana 1892. Prvo Evropsko prvenstvo, tada samo za muškarce, je održano 1891. dok je prvo Svetsko prvenstvo održano 1896. godine gde je prvi osvajač bio Gilbert Fuks. Medž Sajers je bila prva žena koja se takmičila na Svetskom prvenstvu 1902, a takmičenje je završila kao drugoplasirana. ISU je odmah posle toga zabranio ženama takmičenje protiv muškaraca, ali je zato 1906. osnovao odvojeno takmičenje namenjeno ženama. Takmičenje sportskih parova je prvi put uvedeno 1908. na Svetskom prvenstvu, gde su pobedili Ana Hibler i Hajnrih Burger. Prve olimpijske igre sa umetničkim klizanjem kao standardnom disciplinom održane se iste godine.
Umetničko klizanje 